VARIYORUM

Biliyorsunuz, ne zaman yepyeni bir atılıma hazırlansam her seferinde yere serildim. Yine yere serilmeye gidiyorum, bunu yüreğimin en derinlerinde hissediyorum.
Her şeye rağmen, her şeye karşı, bu sefer bir parça daha umutluyum.

Daha cürretkâr gidiyorum korkularımın üstüne,küfürlerim daha içten, dualarım daha tutkulu.Son yaram yeni kabuk bağlamış.Kaşlarım daha olgun bir ''çatıklık'' halinde.Yumruğum daha sıkı, dişlerim kenetli.Adımlarım sabit bir tempoya teslim.Gitmek eyleminin gölgesinde,varıyorum.
Her zamanki umutsuz kapının önündeki paspasa hayallerimi silmişim. Düşmeye meyilli dik merdivenlerden iniyorum.

İçimdeki son umut kırıntısı ile güvercin besledim,varıyorum. 

Can Yücel şiiri sertliğindeki soğuk duvarlara başımı yasladım, duruyorum. Yosun kokusunda iç çekerek menekşeye bakıyorum. Güneşin doğuşuna gidip kaybolan yıldızlara Fatiha okuyorum;

''Uçmayı bilmeden göçmeye zorlanmış bir kuş gibi,
hatalı ofsayt bayrağı ile nizami golü iptal edilmiş futbolcu gibi,
nefret ettiği baldızını kurtarmak için beş kurşun yiyip ölen Süleyman Çakır gibi,
Maçın son kornerinde karşı kaleye koşan kaleci çaresizliği gibi,
Alex'in heykeli dikildikten bir hafta sonra kulüpten yollanması gibi,
Edip Cansever'in en yakın arkadaşının karısı Tomris Uyar'a aşkı gibi;

varıyorum...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

HİKAYE YAZAMAYAN HİKAYECİ'NİN HİKAYESİ

KIRÇIL

LİSÂN-I HÂL'İM HAKKINDA BAZI MÜLAHAZÂTI ŞAMİLDİR