GELİŞİ GÜZEL DEĞİL GÜLÜŞÜ GÜZEL
''Ben tüm dünyayı karşıma alıp seni sol yanımdaki yaldızlı tahta oturtmak istemiştim''
İskelenin ucuna geldiğimde ciğerlerim soluk soluğa küfür ediyordu. Soğuk korkuluk demirine sırtımı verip ellerimi diz kapağıma dayadım. Üç derin soluktan sonra zirveye ulaşmış dağcı endamı ile göğsümü fazladan gererek doğruldum,ritmi bozuk kalbim fabrika ayarlarına dönmeye çalışıyordu.
Sabahın en umarsız saatinde parktaki tahta banktan başlayan koşumun sebebi eksik; amacı bulanıktı.
Sebep sonuç ilişkisi için fazla uçarı olduğumu düşündüm. Şehrin yitik sokaklarından sahilin nemli sessizliğine attığım macerasız ve ani gelişen tur, kafamda dolaşan kuyrukları birbirine bağlı kırk tilkinin yorulmasına sebep oldu; oturdum.
Balıkçıların uğramaktan uzak durduğu iskelenin bereketsiz kısmında izmaritler beton direklere vuruyor; insanoğlu balık neslini kullanılmış nikotin artığı ile besliyordu.İskele turum basın mensuplarına kapalı olarak sona erdi;sessizim. Yürüdüğüm sahilde rüzgar kayaları dövüyor, kayalardan seken burnumu kızartmaya yetiyordu. Şehrin iç sokaklarına yöneldim, binaları paltomun yakaları gibi kullanıp rüzgara gri zırhlarla güldüm. Ellerim ayaza küs, cebimde saklanadururken adımlarım kısa ve aceleciydi.
Soluk yüzlere atılan tebessüm okları menzil dışında kalıyor, umutsuzluk zırhı zihinleri savunmasız hale getiriyordu.
Kafka'nın şehirdeki adaletsizliğe küsüp avukatlığı bıraktığı yaşta, postmodern kuramlar arasında yazınsal voltalar atıyoum, Aldırma Eco aldırma diyor zihnim. Sıfır sayının kıymetini bilmeyenler utansın.
Çözemediğim düğümlerden yıllardın tırnaklarımı aşındırmanın hesabını sivri uçlu mecazlar ile alıyorum. Sayısalım hesap sorarken iyi, sözelim seni düşündüğüm saatlerde. Sözcüklerin en vurucu yanı sana ait metaforlarda baş gösteriyor. Sen her haftanın sekizinci günü içime düşüyorsun; için açılıyor,bir tutam yayla havası serpiyorsun kurum bağlamış damarlarıma, soluyorum.
Ve sen gelişi güzel değil, gülüşü güzel yaradılışın hikayesi olarak kalıyorsun.
En güzel anlarda kalmak dileğiyle.
İskelenin ucuna geldiğimde ciğerlerim soluk soluğa küfür ediyordu. Soğuk korkuluk demirine sırtımı verip ellerimi diz kapağıma dayadım. Üç derin soluktan sonra zirveye ulaşmış dağcı endamı ile göğsümü fazladan gererek doğruldum,ritmi bozuk kalbim fabrika ayarlarına dönmeye çalışıyordu.
Sabahın en umarsız saatinde parktaki tahta banktan başlayan koşumun sebebi eksik; amacı bulanıktı.
Sebep sonuç ilişkisi için fazla uçarı olduğumu düşündüm. Şehrin yitik sokaklarından sahilin nemli sessizliğine attığım macerasız ve ani gelişen tur, kafamda dolaşan kuyrukları birbirine bağlı kırk tilkinin yorulmasına sebep oldu; oturdum.
Balıkçıların uğramaktan uzak durduğu iskelenin bereketsiz kısmında izmaritler beton direklere vuruyor; insanoğlu balık neslini kullanılmış nikotin artığı ile besliyordu.İskele turum basın mensuplarına kapalı olarak sona erdi;sessizim. Yürüdüğüm sahilde rüzgar kayaları dövüyor, kayalardan seken burnumu kızartmaya yetiyordu. Şehrin iç sokaklarına yöneldim, binaları paltomun yakaları gibi kullanıp rüzgara gri zırhlarla güldüm. Ellerim ayaza küs, cebimde saklanadururken adımlarım kısa ve aceleciydi.
Soluk yüzlere atılan tebessüm okları menzil dışında kalıyor, umutsuzluk zırhı zihinleri savunmasız hale getiriyordu.
Kafka'nın şehirdeki adaletsizliğe küsüp avukatlığı bıraktığı yaşta, postmodern kuramlar arasında yazınsal voltalar atıyoum, Aldırma Eco aldırma diyor zihnim. Sıfır sayının kıymetini bilmeyenler utansın.
Çözemediğim düğümlerden yıllardın tırnaklarımı aşındırmanın hesabını sivri uçlu mecazlar ile alıyorum. Sayısalım hesap sorarken iyi, sözelim seni düşündüğüm saatlerde. Sözcüklerin en vurucu yanı sana ait metaforlarda baş gösteriyor. Sen her haftanın sekizinci günü içime düşüyorsun; için açılıyor,bir tutam yayla havası serpiyorsun kurum bağlamış damarlarıma, soluyorum.
Ve sen gelişi güzel değil, gülüşü güzel yaradılışın hikayesi olarak kalıyorsun.
En güzel anlarda kalmak dileğiyle.
Yorumlar
Yorum Gönder